In deze reeks vertellen verpleegkundigen over hun job op een ongewone plek. Zo is Leen (43) verpleegkundige in Sint-Janshof in Mechelen, een school voor buitengewoon secundair onderwijs.
‘Juf Leen, zo noemen de leerlingen mij. Wanneer ik door de gangen wandel, roept altijd wel iemand mijn naam. Onze school biedt aangepast onderwijs voor jongeren met een lichte tot ernstige mentale beperking, met een leerprobleem of met autisme. Naast leerkrachten en leerlingenbegeleiders staat er ook een paramedisch team van vier kinesisten, drie logopedisten en twee verpleegkundigen voor hen klaar. Samen willen we hen zo goed mogelijk voorbereiden op de maatschappij waar ze later in terecht zullen komen. We streven er naar dat ze zo zelfstandig mogelijk kunnen leven, met of zonder begeleiding.’
Medicatie toedienen
‘Eén van mijn voornaamste taken op school is het toedienen en opvolgen van medicatie. Veel van onze leerlingen moeten doorheen de dag medicatie innemen, maar het is niet voor iedereen gemakkelijk om dat zelf te doen of daar zelf aan te denken. Elke ochtend ga ik daarom de speelplaats op, en ’s middags doe ik mijn ronde in de refter. Sommige leerlingen komen zelf naar mijn bureau op het tijdstip dat ze hun medicatie nodig hebben. Vergeten ze te komen, dan ga ik hen zelf even uit de klas halen. We hebben ook een leerling met diabetes die ik nauwgezet begeleid, en waarvoor ik regelmatig overleg met zijn behandelend arts.’
‘Ben ik onverwacht afwezig omdat ik bijvoorbeeld met een leerling naar de spoedgevallendienst moet – want ook dat gebeurt soms – dan probeer ik vanop afstand alles in goede banen te leiden door collega’s in te schakelen. Onze leerlingen hebben nood aan structuur: als ze aan mijn deur staan voor hun pilletjes en ik ben er niet, kunnen ze volledig blokkeren. Dat zijn allemaal dingen waar je rekening mee moet houden.’
Meer dan medisch handelen
‘Toen ik hier pas startte, maakte ik elke dag een planning op. Ik heb al snel geleerd om dat los te laten. Mijn takenpakket is zo ruim dat er altijd wel iets onverwacht tussenkomt. Naast de dagelijkse EHBO ga ik ook in de klassen langs om lesjes te geven over de huisapotheek, hygiëne of wondverzorging. Voor mijn collega’s geef ik al eens een bijscholing rond epilepsie, zodat ze weten hoe ze moeten handelen wanneer een leerling een epilepsieaanval krijgt.’
‘Ik doe ook gewichtsopvolging bij leerlingen die gewicht willen verliezen of moeten bijkomen. Ik help ouders met het invullen van medische documenten, bereid leerlingen voor op het verplichte medisch onderzoek wanneer ze op stage gaan, volg wekelijks de klassenraden mee om samen met de leerkrachten te bekijken welke leerling welke noden heeft,… Waar in een klassieke ziekenhuisomgeving de focus op medisch handelen ligt, weegt hier het sociale aspect heel erg door. Dat maakt het net zo boeiend. De tijd vliegt wanneer ik aan het werk ben. Als de bel gaat om vier uur, ben ik soms verbaasd dat de dag alweer voorbij is.’